Message #361

[Mod_1]

Albay Morel’in şehrin üzerine muhtemelen toplarla ateş açılması
emri, subayları heyecanlandırdı ve beni, maiyetimdeki topçu
subaylarını toplamaya mecbur etti.
Bir gün ara ile iki toplantı yaptık. İlk toplantıda, Erzurum ve
Deveboynu Müstahkem Mevki topçu subayları, garnizonun diğer tüm
birliklerinde bulunan topçu subayları, o sıralarda birkaç gündür
Erzurum’da bulunan iki İngiliz subayı, sonra Albay Morel, Albay
Zinkeviç, Albay Doluhanov, Albay Torkom, Antranik ve Doktor
Zavriyev de hazır bulundular.
İngiliz subaylar buradan ayrılıp birkaç gün sonra geri
dönerlerken, cephe gerisini, cephe karagâhını, yabancı askerî
misyonları, Rus Topçu subaylarının ruh hâllerini, Rus subaylarıyla
Ermeni subaylar arasındaki ilişkiyi, ve Ermenilerin kanlı eylemlerine
karşı alınan tedbiler konusunda bilgilendirilmişlerdi. Bu subaylar
özellikle davet edildiler. Çünkü, emrimde ne postane, ne de telgraf
vardı. Çektiğim telgraflarımın yerlerine ulaştığından asla emin
olamıyordum. Daha da doğrusu telgraflarımın iletilmediğinden
kesinlikle emindim.
Toplantıda mevcut durumu ve Rus topçu subaylarını Erzurum’a
getiren sebepleri etraflıca izah ettim. Toplantı salonunda bulunanları
şahsi gözlemlerimden, raporlardan ve diğer kişilerin, Ordu Komutanı
General Odişelidze’nin anlattıklarından öğrendiğim tüm Ermeni
münasebetsizlikleri ve vahşeti hakkında detaylı olarak bilgilendirdim.
Konuşmamı özellikle üstüne basarak şu sözlerle bitirdim. “Biz Rus
subaylarıyız. Erzurum’da adımızla ve üniformamızla, zavallı halk
üzerindeki, yağmacı Ermeni vahşetini örtmek için kalmadık. Biz
vazifemize sadık bir şekilde ve amirlerimize itaat ederek Rusya’ya
hizmet etmek için kaldık. Ermeni katliamına ve vahşetine değil, Rus
davasına hizmet için kaldık. Tüm dünyanın nazarında asla adımızın
kirlenmesi niyetinde değiliz. Biz burada bulunduğumuz sürece Ermeni
münasebetsizliklerinin son bulmasını istiyoruz. Aksi takdirde bir an
önce geriye dönmemiz konusunda ısrarcı olacağız.”