TÜRK ÜLKÜSÜ

YABANCI BAYRAKLAR ALTINDA ÖLENLERE AĞIT

Kitabın bu bölümü ve sonrası Atsız için bir hitabet bölümü olmuştur. Bu bölümde dünyanın dört bir yanında Türk olarak, gönüllerinde Türk olmanın kıvancıyla ölenlere seslenir.

“Ey istemedikleri saflarda gönülsüz olarak çarpışıp kan döken uzaktaki kardeşler! Irkınızın kan ve şan türesine uyarak, en yaman kuvvetler karşısında sizin son fişek ve son ata kadar çarpıştığınızı gazetelerden okuduğum zaman kara bahtınızın korkunçluğu karşısında içim sızladı. Tarihin bu sert kasırgası içinde siz yabancı bayraklar altında, yabancı ülküler uğruna değil, bizimle aynı safta, ay-yıldızlı al bayrağın gölgesi altında büyük ülkü uğruna çarpışmalıydınız. ”

Türk olup da başka devletlerin vatandaşları olanlara seslenen Atsız, muhakkak ki her Türk’ün aynı bayrak altında toplanması ülküsünün gerçekleşmesini diliyordu.

“Ey yabancı bayraklar altında ölenler! Belirsiz mezarlarınıza kimse selam durmayacak. Belki hiçbir şair sizin için yanan bir yazı yazmayacak. Varsın sizi hiçbir dudak anmasın. İsterse size hiçbir mısra yanmasın. Ruhlarınız Tanrı Dağı’na varınca, efsanelere karışmış atamız Alp Er Tunga, başınıza kahramanlık tacını eliyle giydirecek”

“Ey son fişek ve son ata kadar vuruşan uzak kardeşler! Dünyada hiçbir kahramanlık boşuna değildir. Sizin yok yere akmış gibi görünen kanlarınızdan da yarın yeni şafaklar doğacaktır. Bu kan ırmakları dalgın yığınları uyaracak, dağınık obalarda birleşme duygusu dalgalanarak yüz binlerce kardeşi bir ülküye, Kızılelma’ya doğru koşturacaktır.
Son fişeğe ve son ata kadar!. . ”

“Sizin için yabancıların söylediği bu sözlerden güzel beğenme nişanesi olur mu? Tarihinizden, ırkınızdan, kanınızdan aldığınız hızla siz böyle yapmaya zaten mecburdunuz. Tanrı bizden yüz çevirip de ırkımızın kökü yeryüzünden kazınsa bile, kocamış tarih bizim için : “Bittiler, fakat dönmediler” diyecektir. Siz son fişek ve son ata kadar dövüşmekle, yok olmayacağınızın senedini yazıyorsunuz. ”

“Çanakkale’de kardeşleriniz çarpışırken gönülleriniz hangi duygu ile çarptı ve elleriniz Tanrıya nasıl kalktıysa, bugün de bizim gönüllerimiz sizin için aynı duygularla çarpıyor.
Dövüşün! Son fişeğe, son damla kana kadar savaşın! İstemediğiniz yabancı saflarda ölün! Zarar yok… Bu ayrılıklardan yarının büyük birliği doğacaktır… Birleşeceğiz ve Tanrı Dağının eteklerinde kımız içerek sizin ve bizim bir olan atalarımız için Tanrıya yakaracağız…”

Bu dizelerden de anlaşıldığı üzere Atsız için en eski Türklerden günümüze dek tüm Türkler ırkdaştır ve farklı coğrafyalara yayılmış olsalar dahi özleri ve geldikleri yer bellidir. Kızılelma’da olduğu gibi: “bir gün gelecek, dünya üzerindeki her Türk aynı sınırlar içinde aynı bayrağın altında mutlu ve muzaffer” yaşayacaktır. Burada özlenen: yeniden bir imparatorluk kurmak değil, Türk gücünü birleştirmektir. Çünkü insanlar zaten doğaları gereği bir arada yaşarlar ve aynı ırktan gelenler birbirlerinden fazla uzak duramazlar, elbet bir araya gelirler.